Wewnętrzna stopa zwrotu (IRR – Internal Rate of Return) jest, podobnie jak księgowa stopa zwrotu, jedną z metod oceny efektywności ekonomicznej projektów inwestycyjnych. Jest to jednak zdecydowanie bardziej złożona metoda. Przede wszystkim uwzględnia ona zmiany wartości pieniądza w czasie. Pozwala to na określenie rzeczywistej stopy dochodu z projektu inwestycyjnego. Generowany dochód może zaś być różny w czasie. W poszczególnych okresach (standardowo są to lata) jest on dyskontowany a następnie sumowany i porównywany z wartością inwestycji. IRR jest taką stopą dyskontową dla której wartość zdyskontowanych przepływów jest równa wartości inwestycji. Nie trudno zatem zauważyć, że im wyższa wewnętrzna stopa zwrotu, tym inwestycja może być potencjalnie bardziej opłacalna.
IRR ma wiele zalet. Jest przede wszystkim stosunkowo prosta do obliczenia i bardzo prosta w interpretacji. Ponadto zakłada dyskontowanie wszystkich przepływów pieniężnych, obejmujących cały cykl inwestycyjny, dzięki czemu doskonale określa jego efektywność. Za wadę wewnętrznej stopy zwrotu uznać należy brak uniwersalności. Nie nadaje się do oceny efektywności ekonomicznej projektów złożonych i nietypowych.